అందరూ శ్రీశైల శిఖరాన్ని దర్శించి దిగుతూ — “ఇదిని చూసినవారికి పునర్జన్మ ఉండదు” అని చెప్పుకుంటూ వస్తున్నారు.
అప్పుడు పార్వతీదేవి శివునితో,
“ఇంతమంది చూశారు కదా, మరి అందరి పాపాలు పోయాయా?” అని అడిగిందట.
అప్పుడు శివుడు చెప్పాడు —
“విశ్వాసం ఉన్నవారికి తప్పకుండా పాపాలు పోతాయి” అని.
దానికి పార్వతీదేవి మళ్లీ అడిగింది —
“అంటే చూశిన వారిలో విశ్వాసం లేని వారున్నారన్నమాట?”
అప్పుడు శివుడు చిరునవ్వుతో,
“నిజం ఎలా ఉంటుందో చూపిస్తాను రా” అని చెప్పి,
ఒక వృద్ధ బ్రాహ్మణ వేషంలో భూమిపైకి వచ్చాడు.
పార్వతీదేవి కూడా ఒక వృద్ధ స్త్రీ వేషం వేసుకుని అతనితో పాటు వచ్చింది.
ఆ సమయంలో ఒక ఇంటిలో భర్త మృతప్రాయంగా పడి ఉండగా, భార్య విలపిస్తూ,
“ఎవరైనా ఒకరు నా భర్తను తాకండి, అతనికి ప్రాణం వస్తుంది” అని ప్రార్థిస్తోంది.
కానీ ఆమె చెబుతోంది —
“పాపరహితులు మాత్రమే ముట్టుకోండి; పాపం ఉన్నవారు ముట్టుకుంటే వారికి అపాయం జరుగుతుంది” అని.
దాంతో అందరూ వెనక్కు వెళ్లిపోయారు.
అప్పుడు అక్కడికి ఒక వేశ్య వచ్చింది.
ఆమె ముందుకు వచ్చి, “నేను ముట్టుకుంటాను, నీ భర్త బ్రతుకుతాడు” అని చెప్పింది.
పార్వతీదేవి ఆశ్చర్యంగా అడిగింది —
“నీకు పాపం లేదా?”
దానికి ఆ వేశ్య ప్రశాంతంగా చెప్పింది —
“నాకు పాపం లేదు. ఎందుకంటే శ్రీశైల శిఖరాన్ని దర్శించినప్పుడు నా పాపం పుణ్యం రెండూ నశించిపోయాయి.
అవి లేనప్పుడు ఈ శరీరం ఉన్నా, పుట్టుక మళ్లీ ఉండదు. అందుకే నేను ముట్టుకుంటాను.”
ఆమె భర్తను తాకగానే అతనికి ప్రాణం తిరిగొచ్చింది.
అప్పుడు శివుడు పార్వతీదేవికి చెప్పాడు —
“ఇదే నిజమైన విశ్వాసం. విశ్వాసం లేకుండా చేసే భక్తి, పూజలు ఫలితంలేకుండా ఉంటాయి
